Η γυναίκα είχε ένα πρόβλημα με τα μάτια της, ήταν τυφλή, δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να δει τον αγαπημένο της, αλλά ήταν σίγουρη πως αυτός ο άνθρωπος ήταν ο μοναδικός για αυτήν, ήξερε πως ήταν το άλλο της μισό και θα ζούσαν για πάντα ευτυχισμένοι μαζί. Δεν την ενδιέφερε τίποτε άλλο. Ο άντρας και αυτός την αγαπούσε τόσο πολύ που θα μπορούσε να κάνει τα πάντα γι αυτήν μόνο για να είναι ευτυχισμένη... Το μοναδικό ίσως παράπονο της γυναίκας ήταν, ότι ήταν τυφλή και δεν μπορούσε να δει τον αγαπημένο της, να ζήσει και να δει όλες τις όμορφες στιγμές που περνούσε μαζί του. Έτσι έψαχναν και οι δύο να βρουν έναν τρόπο να μπορέσει η γυναίκα να ξαναβρεί το φως της.
Μια μέρα ο άντρας της γεμάτος χαρά της είπε βρήκα τα μάτια σου, και εκείνη ενθουσιασμένη και ευτυχισμένη όσο τίποτα άλλο τον αγκάλιασε και τον φίλησε. Μέτα από λίγο καιρό η γυναίκα πράγματι βρήκε το φως της και έτσι μπόρεσε να δει αυτό που τόσο πολύ ήθελε, τον άνθρωπο της ζωής της, τον αγαπημένο της. Τότε, μόλις τον είδε απογοητεύτηκε, και βλέποντας τόσα πράγματα γύρω της που μέχρι πριν δεν μπορούσε να δει του ζήτησε να χωρίσουν και του είπε πως δεν τον αγαπάει πια.
Τότε εκείνος έφυγε σκυφτός και λυπημένος και δεν είπε τίποτα.
Μετά από κάποια χρόνια, απλά της έστειλε ένα γράμμα που έγραφε:
''Να προσέχεις τα μάτια μου...''
Από τότε ο έρωτας είναι τυφλός...
Στα Μονοπάτια τ' ουρανού: Στη σιωπή του ουρανού γεννήθηκε η Α γ ά π η κι έγινε όνειρο, Παιδί της Νύχτας, που αντανακλά στο φως του Ήλιου το Χαμόγελο της Ζωής, και την χαμένη της Αθωότητα στο βλέμμα ενος παιδιού, Στα Μονοπάτια τ'Ουρανού γέρνει και ξαποσταίνει.
Να θυμάσαι:
Το να αγαπάς δεν είναι τίποτα. Το να σε αγαπούν είναι κάτι. Το να αγαπάς και να σε αγαπούν είναι το παν
Στα όνειρα και στην αγάπη τίποτα δεν είναι ανέφικτο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου