Ένας 13ος Θεός... Ένα ταξίδι στο φως...

Η διαφορά της αλήθειας με το ψέμα είναι η πράξη...

Όλοι οι άνθρωποι έχουμε έναν τρόπο σκέψης...

Τις περισσότερες φορές είναι διαφορετικός, ότι και αν έχουμε πει, ότι και αν έχουμε σκεφτεί, ότι και αν έχουμε φανταστεί, από τις πράξεις μας φαίνεται ο πραγματικός τρόπος σκέψης και ο αληθινός μας χαρακτήρας. Μπορεί να σκεφτόμαστε με τον πιο αθώο τρόπο, και να είμαστε οι καλύτεροι άνθρωποι μα να κάνουμε πράγματα σκεφτόμενοι μόνο το προσωπικό μας συμφέρον και αδιαφορώντας για τους άλλους. Και το αντίστροφο...

Η διαφορά λοιπόν, βρίσκεται απλά και μόνο στην απόδειξη... Μόνο εκεί. Αυτός που θα κάνει το καλό, αυτός που έχει πραγματικά τίμιες και αγνές προθέσεις, μπορεί χωρίς να στο φωνάζει να στο αποδείξει, οποιαδήποτε στιγμή... Στο αποδεικνύουν οι πράξεις του, όχι τα λόγια του ή οι σκέψεις του. Μοναχά η πράξη μετράει και μένει.

Μερικοί όμορφοι στίχοι για την σκέψη και την ζωή:

Το μυαλό μου ζαλισμένο από το ατέλειωτο φως

η καρδιά μου ταλαντευόμενη στη μάχη της ειρήνης

οι αισθήσεις μου κοιμώμενες.

Ήχος, αφή, γεύση, επιθυμία

κλειδωμένες στο άπειρο λευκό της λήθης.

Έδιωξα από μέσα μου το στροβιλιστό χορό της λογικής,

στέκομαι πια στον αιθέρα της σιωπής

ελεύθερη

άχρονη

κι απέθαντη

στο κέντρο της δικής μου αιωνιότητας.

Πλέον ζούμε στην εποχή των ψεύτικων υποσχέσεων και της παραπλάνησης. Δεν σεβόμαστε τίποτα. Και έχουμε και απο πάνω την απαίτηση να σεβαστούν οι άλλοι την κοροιδία και το ψέμα που τους σερβίρουμε. Αυτό είναι το τργικότερο όλων

ΝΑ ΚΟΡΟΙΔΕΥΕΙΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΝΑ ΣΕ ΣΕΒΑΣΤΕΙ

Αυτός ο κόσμος δεν είναι ο αληθινός κόσμος. Δεν είναι ο κόσμος που φτιάχτηκε για εμάς... Είναι κάτι άλλο που όσο κι αν κάνουν τα πάντα στην προσπάθεια να αποδείξουν ότι έτσι πρέπει να σκεφτόμαστε, εγώ θα είμαι εδώ να σκέφτομαι ανάποδα. Ας σκέφτομαι λάθος.

ΑΣ ΒΛΕΠΩ ΤΟ ΨΕΜΑ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΨΕΜΑ

Το να αλλάξω εγώ, είναι κάτι που δεν θέλω να το κάνω. Δεν είναι ότι δεν καταλαβαίνω, είναι ότι δεν θέλω. Δεν με πειράζει πλέον τίποτα. Περιμένω μόνο το όνειρο όσο μεγάλο, απίθανο και ρομαντικό κι αν ακούγεται. Προτιμώ να αδικώ τον ευατό μου απο το να αδικώ οποιονδήποτε άλλον. Όσο κι αν προσπαθήσετε να με αλλάξετε δεν θα καταφέρετε ποτέ τίποτε

HTTA... Αυτή η λέξη δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο μου

ΑΛΗΘΕΙΑ... Αυτή η λέξη είναι η μοναδική, που δίνει ζωή στα όνειρα μου. Ψάχνω για την αλήθεια. Αμφισβητώ εκείνους που νομίζουν πως την βρήκαν. Θαυμάζω αυτούς που κοροιδεύουν την αλήθεια... Ανάμικτα συναισθήματα, πολλές σκέψεις όμως σίγουρα ο δρόμος είναι ένας.

Και βαδίζω σωστά... Είμαι στον σωστό δρόμο. Το ξέρω καλά. Κι ακόμα κι αν προσωρινά έχω χαθεί ξέρω με σιγουριά τον στόχο και τον προορισμό μου... Συνεχίζω παρολα αυτά γιατί σημασία έχει το ταξίδι μα έχει και ο προορισμός. Και θα προχωρήσω μπροστά για όλα

Ο ανώτερος άνθρωπος έχει απαιτήσεις από τον εαυτό του.
Ο κατώτερος άνθρωπος από τους άλλους.

Αγάπη... το ομορφότερο συναίσθημα

Η αγάπη είναι συναίσθημα, είναι το ονομορφότερο συναίσθημα στον κόσμο, είναι τα πάντα. Η αγάπη είναι ένας άνθρωπος που για εσένα είναι ολόκληρος ο κόσμος. Η αγάπη είναι μουσική, είναι βροχή, είναι φως, είναι χαρά, είναι μαγεία, είναι χρώματα, είναι λουλούδια είναι τα πάντα...

Δεν υπάρχουν αμφιβολίες και αδιέξοδα στην αγάπη. Δεν υπάρχει αγάπη που δεν δείχνεται, που δεν φαίνεται. Ο τρόπος και ο δρόμος της αγάπης είναι μοναχά ένας και είναι ο ομορφότερος δυνατός. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες, φόβοι, δεν υπάρχει τίποτα παρά μόνο η ευτυχία στα μάτια του ανθρώπου που αγαπάς, που σημαίνει τα πάντα για σένα. Όσοι έχουν αγαπήσει πραγματικά θα καταλαβαίνουν τι εννοώ απόλυτα. Όταν αγαπάς μπορείς να κάνεις τα πάντα, μπορείς να δώσεις τα πάντα, μπορείς να πετάξεις, η αγάπη είναι όταν το εσύ και το εγώ γίνονται ένα, είναι μια ψυχή που κατοικεί σε δύο σώματα.

ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΟΤΙ Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙ ΠΟΤΕ...

Το ψέμα και η κοροιδια αργά ή γρήγορα θα φανεί... Ποτέ δεν ζει για να γεράσει το ψέμα και όλοι οι άνθρωποι στο τέλος θα σου δείξουν τον πραγματικό τους ευατό...

ΑΓΑΠΗ=ΑΠΟΛΥΤΗ ΘΥΣΙΑ ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ. Η Αγάπη εμπεριέχει δύο πράγματα: (1) τη "θυσία", όπου εκμηδενίζεται το ΕΓΩ μου και (2) το "άνευ όρων" όπου αγαπώ & θυσιάζομαι μέχρι τέλους ΧΩΡΙΣ να περιμένω αντάλλαγμα.

Το αντίθετο της αγάπης δεν είναι το μίσος είναι ή αδιαφορία. Αυτό που σου συνθλίβει τα σωθικά και κατεδαφίζει όλα σου τα όνειρα με τον σκληρότερο πιο βάναυσο τρόπο. Αρκεί μόνο να θυμάσαι πως η πραγματική αγάπη δεν θα σε απογοητεύσει ποτέ... Η ηθική της αγάπης είναι ακριβώς και μόνο αυτή. Να αγαπάς και να το δείχνεις απλόχερα. Να αγαπάς και να θέλεις να πετάς στα σύννεφα, σε ένα όνειρο κι ας είναι αυταπάτη. Αυτός που σου κλεβει την καρδιά είναι πάντα πολύ χειρότερος κλεφτης από οποιονδήποτε άλλον φυσικό κλέφτη... Αυτός δε που σε εκβιάζει να αποδεχτείς την ανηθικότητα της αγάπης και της κοροιδίας του είναι απλά τραγικός. Η αγάπη είναι αγάπη και δεν αλλάζει, δεν εκβιάζει, δεν φοβίζει, δεν απειλεί, δεν εμποδίζει, δεν ενοχλεί, δεν σταματαέι. Είναι μόνο ευτυχία παντοτινή... Η αληθινή αγάπη είναι παντοτινή...

Το να αγαπάς δεν είναι τίποτα
Το να σε αγαπούν είναι κάτι
Το να αγαπάς και να σε αγαπούν είναι το παν

Χρόνια πολλά σε όσους και όσες γιορτάζουν και είναι ερωτευμένοι και ευτυχισμένοι, έχοντας κοντά τους την πραγματική αγάπη της ζωής του. Η αγαπή είναι το ομορφότερο συναίσθημα που υπάρχει σε αυτον τον κόσμο, και πρέπει να το δίνουμε και να το δείχνουμε απλόχερα σε αυτούς που αγαπάμε. Το αξίζουν και το αξίζουμε... Η αληθινή αγάπη είναι μοναδική, παντοτινή και ανεπανάληπτη...

ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΦΙΚΤΟ

Ο τρόπος που βλέπουμε τα πράγματα

Στα περισσότερα πράγματα γύρω μας, ο τρόπος που τα αντιλαμβανόμαστε είναι σχετικός... Εξαρτάται από πάρα πολλούς παράγοντες, προσωπικά βιώματα και εμπειρίες, τρόπο σκέψης και μορφωτικό επίπεδο, τους ανθρώπους γύρω μας, δεδομένες χρονικές συνθήκες και περιστατικά, προσωπική σχέση, συμπάθεια, αγάπη, ενδιαφέρον και πολλά πολλά πολλά ακόμα. Άραγε εκτός από τον υποκειμενικό τρόπο σκέψης του καθενός θα μπορούσαμε να πούμε ότι υπάρχει κάποιος αντικειμενικά γενικά αποδεκτός σωστός τρόπος σκέψης... Είναι κάτι πολύ δύσκολο να απαντηθεί και όποια απάντηση και να δώσεις πάλι δεν θα ξέρεις κατά πόσο είναι αντικειμενική.

Η απάντηση είναι όχι... Όπως είχε πει ο Herbert Spencer κανένας δεν μπορεί να είναι εντελώς ελεύθερος, αν δεν είναι όλοι ελεύθεροι. Κανένας δεν μπορεί να είναι εντελώς ηθικός, αν δεν είναι όλοι ηθικοί. Κανένας δεν μπορεί να είναι ευτυχισμένος, αν δεν είναι όλοι ευτυχισμένοι. Δεν μπορεί λοιπόν να σκεφτόμαστε όλοι το ίδιο. Θα ήταν αντίθετο με τους νόμους του σύμπαντος. Αν δεν υπήρχε η αντίθετη άποψη θα ήμασταν ακόμα χειρότερα καταδικασμένοι. Ο λόγος ύπαρξης της διαφορετικής άποψης είναι ακριβώς αυτός. Να επιβεβαιώσει ή να απορρίψει την άλλη άποψη. Εξάλλου έχουμε δει πολλές φορές ακριβώς τα ίδια πράγματα να τα ερμηνεύουμε με άλλο τρόπο όταν πρόκειται για εμάς, και με άλλο τρόπο όταν πρόκειται για τους άλλους. Αυτό είναι ακριβώς η απόδειξη του λάθους τρόπου σκέψης αφού ως γνωστόν, όταν καίγεται το σπίτι του γείτονα δεν ενδιαφέρει κανέναν, αλλά όταν καίγεται το σπίτι σου προφανώς σε ενδιαφέρει. Κάθε φορά αλλάζει η οπτική γωνία που εξετάζεις ένα θέμα γι αυτό και αλλάζει ο τρόπος αντιμετώπισης του. Είναι για παράδειγμα όπως όταν παρατηρείς ένα τρένο που περνάει... Όταν είσαι επάνω στο τρένο η ταχύτητα του σου φαίνεται φυσιολογική, όταν είσαι εξωτερικά από το τρένο ακίνητος παρατηρητής σου φαίνεται ότι κινείται γρήγορα και όταν είσαι σε ένα αεροπλάνο και βλέπεις το τρένο σου φαίνεται ότι κινείται αργά. Η πραγματική ταχύτητα του τρένου όμως υπάρχει και ξέρεις ποια είναι...

'Αρα καταλήγουμε ότι οι γνώμες διαμορφώνονται τελικά από τα συναισθήματα και όχι από την λογική. Οι διαφορετικές γνώμες συμβάλλουν στο να γίνει η σύνθεση και να πάρουμε την σωστή απόφαση και πάντα η σωστή απόφαση είναι υποκειμενική για τον καθένα. Ο oscar wilde είχε πει : Ο κυνισμός συνίσταται στο να βλέπεις τα πράγματα όπως είναι και όχι όπως θα έπρεπε να είναι. Δεν υπάρχει τίποτα πιο επικίνδυνο από το να μην μπορείς να σεβαστείς την ελευθερία της διαφορετικής απόψεως αλλά και την διαφορετικότητα τρόπου σκέψεως. Επίσης κάτι πολύ επικίνδυνο είναι να μην μπορείς να συγκρίνεις και να καταλάβεις την διαφορά. Όταν θεωρήσεις τα πάντα ίδια και όμοια, τότε έχεις χάσει νωρίς χωρίς καν να παίξεις...

Ας τους αφήσουμε να μηρυκάζουν την αθλιότητά τους, δεν είναι άξιοι να τους κηρύξουμε την αλήθεια.

Μια ωραία ιστορία...

Ήταν κάποτε δύο άνθρωποι ένας άντρας και μια γυναίκα ερωτευμένοι και αγαπημένοι...

Η γυναίκα είχε ένα πρόβλημα με τα μάτια της, ήταν τυφλή, δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να δει τον αγαπημένο της, αλλά ήταν σίγουρη πως αυτός ο άνθρωπος ήταν ο μοναδικός για αυτήν, ήξερε πως ήταν το άλλο της μισό και θα ζούσαν για πάντα ευτυχισμένοι μαζί. Δεν την ενδιέφερε τίποτε άλλο. Ο άντρας και αυτός την αγαπούσε τόσο πολύ που θα μπορούσε να κάνει τα πάντα γι αυτήν μόνο για να είναι ευτυχισμένη... Το μοναδικό ίσως παράπονο της γυναίκας ήταν, ότι ήταν τυφλή και δεν μπορούσε να δει τον αγαπημένο της, να ζήσει και να δει όλες τις όμορφες στιγμές που περνούσε μαζί του. Έτσι έψαχναν και οι δύο να βρουν έναν τρόπο να μπορέσει η γυναίκα να ξαναβρεί το φως της.

Μια μέρα ο άντρας της γεμάτος χαρά της είπε βρήκα τα μάτια σου, και εκείνη ενθουσιασμένη και ευτυχισμένη όσο τίποτα άλλο τον αγκάλιασε και τον φίλησε. Μέτα από λίγο καιρό η γυναίκα πράγματι βρήκε το φως της και έτσι μπόρεσε να δει αυτό που τόσο πολύ ήθελε, τον άνθρωπο της ζωής της, τον αγαπημένο της. Τότε, μόλις τον είδε απογοητεύτηκε, και βλέποντας τόσα πράγματα γύρω της που μέχρι πριν δεν μπορούσε να δει του ζήτησε να χωρίσουν και του είπε πως δεν τον αγαπάει πια.
Τότε εκείνος έφυγε σκυφτός και λυπημένος και δεν είπε τίποτα.

Μετά από κάποια χρόνια, απλά της έστειλε ένα γράμμα που έγραφε:

''Να προσέχεις τα μάτια μου...''

Από τότε ο έρωτας είναι τυφλός...

Στα Μονοπάτια τ' ουρανού: Στη σιωπή του ουρανού γεννήθηκε η Α γ ά π η κι έγινε όνειρο, Παιδί της Νύχτας, που αντανακλά στο φως του Ήλιου το Χαμόγελο της Ζωής, και την χαμένη της Αθωότητα στο βλέμμα ενος παιδιού, Στα Μονοπάτια τ'Ουρανού γέρνει και ξαποσταίνει.

Να θυμάσαι:

Το να αγαπάς δεν είναι τίποτα. Το να σε αγαπούν είναι κάτι. Το να αγαπάς και να σε αγαπούν είναι το παν

Στα όνειρα και στην αγάπη τίποτα δεν είναι ανέφικτο

Άσυλο ή Ασυλία...

Πάντα όταν σκέφτομαι ιστορικά γεγονότα, έχω και την τάση να κάνω συγκρίσεις. Μια από αυτές τις περιπτώσεις είναι και τα γεγονότα του Πολυτεχνείου πριν 35 χρόνια. Καμία σχέση με το σήμερα. Μέρα με τη νύχτα θα έλεγα. Τότε ύψωναν Ελληνικές σημαίες και τραγουδούσαν τον εθνικό ύμνο. Σήμερα τις καίνε. Και μακάρι να ήταν μόνο αυτό…

Το δικαίωμα του ασύλου (ή του πολιτικού ασύλου) είναι μια αρχαία δικαστική έννοια, κάτω από την οποία ένα πρόσωπο που διώκεται για τις πολιτικές του απόψεις ή τη θρησκευτική πίστη στη χώρα του μπορεί να προστατευθεί από μια άλλη κυρίαρχη αρχή, μια ξένη χώρα, ή μια εκκλησία, όπως στους μεσαιωνικούς χρόνους. Το δικαίωμα του ασύλου προασπίζει το δικαίωμα της ελεύθερης διακίνησης ιδεών και απόψεων, προασπίζει πάνω απ όλα την ελευθερία.

Εδώ στην Ελλάδα η έννοια αυτή έχει παρερμηνευθεί. «Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία.»

Δεν είναι δυνατόν να αντιλαμβανόμαστε την έννοια του ασύλου στην περίπτωση της νομικής, που 230 λαθρομετανάστες που πεθαίνουν από την πείνα και την εξαθλίωση, βρήκαν καταφύγιο στο κτίριο της νομικής, και να μην την αντιλαμβανόμαστε όταν το πανεπιστήμιο καίγεται και παρεμποδίζεται η ομαλή λειτουργία του για όλους τους φοιτητές. Στην περίπτωση των λαθρομεταναστών καταλάβαμε την λανθασμένη λειτουργία του ασύλου. Αν οι λαθρομετανάστες ήταν φοιτητές, κανένας εισαγγελέας δεν θα έπαιρνε καμία απόφαση ακόμα κι αν το πανεπιστήμιο ανατιναζόταν. Δεν γίνεται να μην εφαρμόζονται οι νόμοι, να έχουμε δύο μέτρα και δύο σταθμά. Η απόλυτη ξεφτίλα και η παράνοια των γεγονότων είναι ότι τελικά ο φασίστας και ο συκοφάντης είναι αυτός που απλά θέλει να λειτουργήσει αυτό το ίδρυμα για τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε και απλά να εφαρμοσθούν οι νόμοι, όπως άλλωστε σε όλες τις άλλες χώρες του κόσμου. Αυτός ο άνθρωπος πρέπει να αισθάνεται ντροπή, σύμφωνα με τις κατευθυνόμενες αγωνιστικές μειοψηφίες και τα ξεπουλημένα μέσα μαζικής επικοινωνίας.

Όποιος δεν μπορεί να εφαρμόσει τους νόμους, είναι επικίνδυνος για την δημοκρατία. Το άσυλο κατάντησε ασυλία και ατιμωρησία. Ακόμα και διοικήσεις ή και οι φοιτητές καθίστανται ενίοτε όμηροι μειοψηφιών που καλυπτόμενοι από το άσυλο, εκβιαστικά προσπαθούν να επιβάλουν φασιστικά την θέληση τους. Γιατί όπως είχε πει και ο Malcolm de Chazal:

Οι άνθρωποι είναι συντηρητικοί ως προς αυτό που κατέχουν και επαναστάτες ως προς αυτό που κατέχουν οι άλλοι.