Άσυλο ή Ασυλία...

Πάντα όταν σκέφτομαι ιστορικά γεγονότα, έχω και την τάση να κάνω συγκρίσεις. Μια από αυτές τις περιπτώσεις είναι και τα γεγονότα του Πολυτεχνείου πριν 35 χρόνια. Καμία σχέση με το σήμερα. Μέρα με τη νύχτα θα έλεγα. Τότε ύψωναν Ελληνικές σημαίες και τραγουδούσαν τον εθνικό ύμνο. Σήμερα τις καίνε. Και μακάρι να ήταν μόνο αυτό…

Το δικαίωμα του ασύλου (ή του πολιτικού ασύλου) είναι μια αρχαία δικαστική έννοια, κάτω από την οποία ένα πρόσωπο που διώκεται για τις πολιτικές του απόψεις ή τη θρησκευτική πίστη στη χώρα του μπορεί να προστατευθεί από μια άλλη κυρίαρχη αρχή, μια ξένη χώρα, ή μια εκκλησία, όπως στους μεσαιωνικούς χρόνους. Το δικαίωμα του ασύλου προασπίζει το δικαίωμα της ελεύθερης διακίνησης ιδεών και απόψεων, προασπίζει πάνω απ όλα την ελευθερία.

Εδώ στην Ελλάδα η έννοια αυτή έχει παρερμηνευθεί. «Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία.»

Δεν είναι δυνατόν να αντιλαμβανόμαστε την έννοια του ασύλου στην περίπτωση της νομικής, που 230 λαθρομετανάστες που πεθαίνουν από την πείνα και την εξαθλίωση, βρήκαν καταφύγιο στο κτίριο της νομικής, και να μην την αντιλαμβανόμαστε όταν το πανεπιστήμιο καίγεται και παρεμποδίζεται η ομαλή λειτουργία του για όλους τους φοιτητές. Στην περίπτωση των λαθρομεταναστών καταλάβαμε την λανθασμένη λειτουργία του ασύλου. Αν οι λαθρομετανάστες ήταν φοιτητές, κανένας εισαγγελέας δεν θα έπαιρνε καμία απόφαση ακόμα κι αν το πανεπιστήμιο ανατιναζόταν. Δεν γίνεται να μην εφαρμόζονται οι νόμοι, να έχουμε δύο μέτρα και δύο σταθμά. Η απόλυτη ξεφτίλα και η παράνοια των γεγονότων είναι ότι τελικά ο φασίστας και ο συκοφάντης είναι αυτός που απλά θέλει να λειτουργήσει αυτό το ίδρυμα για τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε και απλά να εφαρμοσθούν οι νόμοι, όπως άλλωστε σε όλες τις άλλες χώρες του κόσμου. Αυτός ο άνθρωπος πρέπει να αισθάνεται ντροπή, σύμφωνα με τις κατευθυνόμενες αγωνιστικές μειοψηφίες και τα ξεπουλημένα μέσα μαζικής επικοινωνίας.

Όποιος δεν μπορεί να εφαρμόσει τους νόμους, είναι επικίνδυνος για την δημοκρατία. Το άσυλο κατάντησε ασυλία και ατιμωρησία. Ακόμα και διοικήσεις ή και οι φοιτητές καθίστανται ενίοτε όμηροι μειοψηφιών που καλυπτόμενοι από το άσυλο, εκβιαστικά προσπαθούν να επιβάλουν φασιστικά την θέληση τους. Γιατί όπως είχε πει και ο Malcolm de Chazal:

Οι άνθρωποι είναι συντηρητικοί ως προς αυτό που κατέχουν και επαναστάτες ως προς αυτό που κατέχουν οι άλλοι.